Niedoczynność tarczycy związana jest z niedoborem określonych hormonów, wytwarzanych przez tarczycę. Ryzyko zachorowania na tę chorobę wzrasta wraz z wiekiem. Zdecydowanej częściej, bo aż pięciokrotnie, dolegliwość ta występuje u kobiet niż u mężczyzn. Jest to uciążliwa choroba, będąca częstym przypadkiem współczesnych problemów zdrowotnych, zwłaszcza w przypadku kobiet.
Niedoczynność tarczycy można sklasyfikować pod względem przyczyny jej występowania.
- Po pierwsze wyróżnia się niedoczynność pierwotną, kiedy to uszkodzony jest gruczoł tarczowy. Stać się tak może w wyniku wrodzonej wady, zapalenia lub wycięcia tarczycy oraz po radioterapii i leczeniu jodem.
- Drugim rodzajem jest niedoczynność wtórna. Wówczas w organizmie chorego brakuje hormonu TSH, który wydzielany jest przez przysadkę.
- Kolejny przypadek dotyczy niedoczynności trzeciorzędowej, w przypadku której istotny jest niedobór tyreoliberyny, guzy podwzgórza lub silne urazy głowy.
Objawy niedoczynności tarczycy są uciążliwe. Do najważniejszych należą:
- wzrost masy ciała,
- chroniczne zmęczenie,
- senność,
- brak koncentracji,
- zaburzenia pamięci,
- depresja,
- dokuczliwe wrażanie chłodu,
- sucha skóra,
- obrzęki,
- nieregularna miesiączka.
W razie zauważania takich dolegliwości konieczne jest przeprowadzenie badań hormonalnych. Podwyższony wynik TSH może oznaczać niewydolność pierwotną, a zbyt niski – niewydolność wtórną lub trzeciorzędową. Leczenie tej choroby jest długotrwałe i bardzo często trwa do końca życia.
Najpoważniejsze stadium niedoczynności tarczycy, kiedy nie jest prowadzona właściwa terapia medyczna, może skutkować niebezpieczną śpiączką, obniżeniem temperatury ciała do nawet 24 stopni Celsjusza oraz drgawkami i dusznościami. U mężczyzn może wywołać impotencję, dlatego konieczne jest specjalistyczne leczenie tego schorzenia.
There are no comments